Cellât! O korkunç katili çok uzakta aramamamız gerekir.
Bence bizim cellatımız, hepimizin cellâtı yine kendimiziz.
Kendi hayallerimizin, umutlarımızın, mutluluğumuzun katili yine biz olmuyor muyuz?
Başka insanların da bizi etkilediğinin farkındayım ama aldığımız kararlardan geri dönen bizleriz. Başka insanları bahane etmek sadece bu gerçeği göz ardı etmek olur.
Bir insan mutlu olmak istiyorsa olur, istediği mesleği yapmak istiyorsa yapar.
İnsan sadece yeteri kadar çabalamıyorsa başaramaz.
Bunun sonucunda kendi hayallerinin cellâtı olarak her zaman birini gösterir.
Eğer bir şeyleri başarabilmek istiyorsak önce bu gerçeği kabul etmeli ve sonra gerçekten çabalamamız gerekir.
Deniz Uçar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder