Adana, iki milyonu aşkın insanın bir arada yaşadığı, ülkenin en kalabalık şehirlerinden biri. Ülkedeki konumu bile Adana'yı sevmemize yetiyor.
Adana, pamuğuyla, portakalıyla, mandalinasıyla Türkiye'nin en önemli şehirlerinden biri.
Adana'yı seviyorum çünkü, samimi halkıyla, şırdanıyla, kebabıyla, şalgamıyla, bici bicisiyle, taş köprüsüyle bir bütün olmuş artık. Bu şeyler söylenince akla ilk Adana gelir. Özellikle kebap denilince kişi konudan kopar, kendi içinde bir kebap rüyası görmeye başlar. Kişinin geri ayıkması zor olur, soluğu kebapçıda alır.
Adana'nın halkı da ayrı. Gecenin üçünde yoldan geçen bir arabadan çıkan gümbür gümbür bas sesinin insanın içini titreterek uyandırması mı dersin, sarı ışıkta kornaya abanıp küfürler savuran sabırsız dolmuş şoförü mü dersin. Birbirlerine zıt yönde gelen iki otobüsün şoförlerinin sanki seslerini duyurabileceklermiş gibi birbirlerine selam vermelerini hiçbir zaman unutmam.
Adana'yı, kaba olduğu kadar samimi halkıyla birlikte, cehennem sıcağı havası hariç her şeyini seviyorum.
Mehmet Emre Kekeç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder